Pagina's

zaterdag 28 december 2013

Gescheiden Levens

Moeder deze is voor jou
omdat ik van je houd,
maar dat nooit zeggen wou.
Want ik bleef niet trouw
aan de sterke vrouw
die tegenslag
zag
op tegenslag,
tot de dag
dat je lag
in een kist.
Iedereen die je mist.
Nu sta ik hier alleen
tegenover een steen,
omdat ik oprecht zeggen wou:
‘’Lieve mam, ik houd
echt ontzettend veel van jou!’’

Vader deze is voor jou
omdat ik van je houd,
en je altijd vertrouw.
Je was er in de kou
en in tijden van rouw.
Een vangnet
met
een inzet
opgezet,
en ons gered.
Je hebt een leven
aan ons gegeven.
En die is soms zwaar,
maar samen met elkaar
slepen we ons overal doorheen.
Dus schrijf ik dit voor jou alleen:
Pap je bent altijd mijn nummer één!

Twee gescheiden levens geleid
met ieder zijn  eigen strijd.
De één is het inmiddels kwijt,
de ander duurt een eeuwigheid.
Maar er werd geheid,
niet eens even
opgegeven.
En jullie bleven
maar geven
om te overleven.
Voor jullie zelf maar ook mij
en mijn broertjes erbij.
Ondanks dat we er middenin zaten
werden we nooit achtergelaten.
En ook al zit het nooit eens mee,
met ons komt het toch wel oké,
daarom is deze voor jullie twee.

Liefde 2

Brandende tranen.
Schroeiend langs m’n kop,
maar ik kan ze niet meer voelen.
Ze raken nooit eens op.

Stekend hart.
Weet niet wat het wil,
maar wel wat het mist.
Soms staat het even stil.

Moordende leegte.
Niemand om me heen,
maar ik wil niemand bij me.
Toch zoek ik naar iedereen.

Hatelijke liefde.
Ik mis je steeds meer,
maar wil je steeds minder.
Ogen dicht: daar ben je weer.

woensdag 11 december 2013

Nieuwe Ik

Wat ik doe, dat doe ik goed.
Ik maak ook wel eens een fout,
maar dat is niet wat er toe doet.
Het goede is wat men van je onthoud.

Ik ben gestraft en heb pijn.
Voor mijn zonden deed ik boete,
maar dat behoort nu in het verleden.
Voor mij ligt een geheel nieuwe route.

Wat ik doe is knap
en ik word steeds beter.
Stap voor stap, 
meter voor meter.

Er was geen openbaring
waardoor ik ben opgestaan.
De enige logische verklaring
is dat ik er vol voor ben gegaan.

De verhalen in mijn hoofd.
Ik ben erg zeker van mijn zaak.
Dat ik stappen maak is nu beloofd.
Elk woord dat ik papier zet is raak.

Wat ik doe is knap
en ik word steeds beter.
Stap voor stap, 
meter voor meter.

maandag 25 november 2013

Wensen & Verlangens

Jij was alles wat ik kon wensen & verlangen.
Ik moest je, kostte wat het kost, vangen.
‘’Je bent het mooiste wat ik ooit heb gezien,
dus mag ik van jou deze dans?
Ik weet dat ik je niet verdien,
maar geef mij alsjeblieft een kans!’’

Jij bent alles wat ik kan wensen & verlangen.
Dat lieve gezichtjes met kuiltjes in je wangen.
Samen met jou aan mijn zij
dan lijkt mijn leven compleet.
Dan gaat de wereld aan me voorbij
en ben ik het die mezelf vergeet.

Je leek alles wat ik kon wensen & verlangen,
maar uiteindelijk liet je me hangen.
Ik verlang dat de zon weer schijnt
dan hoeven m’n tranen niet als regen te fungeren.
Ik wens dat je uit mijn hart verdwijnt
en dat je nooit terug zult keren.

Laatste Adem

Ze wou niet wachten, maar gaan op haar eigen teken
en na al deze jaren was haar tijd bijna voorbij.
Het leven was mooi, maar ze was uitgekeken
en nu is ze eindelijk verlost en haar ziel is vrij.

Ze had geen probleem met hechten,
ze had namelijk veel vrienden en familie.
Ze hoefde niet tegen ziektes te vechten
en ze zat nog vol met energie.

Ondanks haar hoge leeftijd
was ze nog kerngezond.
Ze noemde haarzelf ‘een jonge meid’.
Niemand wist dat ze later niet meer opstond.

Zodra ze in haar bed stapte
viel ze in een diepe slaap, erg ongewoon.
En in haar laatste adem ontsnapte
een prachtige magische droom.

Een droom te mooi voor ons om te zien.
In de droom een plaats hier ver vandaan,
een plaats die zij al eerder had gezien,
een plaats waar ze eindelijk heen mag gaan.

vrijdag 15 november 2013

Mad

I have been acting all strange
and I am all to blame,
‘cause I tried to change
whilst knowing I’ll always be the same.

I was afraid to stay,
thought I couldn’t be free,
so I started running away
from the person that is me.

So much in my head,
words that have been said,
feelings I can’t forget
and choices I still regret.
I might be going mad.

I have searched for years
to find the strength that’s inside.
Now I’ve conquered my fears,
no longer will I hide.

Now I’m finally back
to whom I’m supposed to be.
And I’m ready to attack
those who want to disagree.


So much in my head
words that have been said,
feelings I can’t forget
and choices I still regret.
I’m fine with being mad.

dinsdag 12 november 2013

WP24

Probeer me zo vaak voor te stellen
of ik met jou wel samen kan.
Soms wil ik het je graag vertellen,
toch weerhoud ik mezelf ervan.

Waarom wil ik wat ik niet kan krijgen
en blijf ik er steeds naar neigen.
Natuurlijk is er wel eens een tijd
dan ben je mijn aanwezigheid,
yoctoseconden* lijken een eeuwigheid.

En ik ben geen concurrent,
maar blijf niet eeuwig wachten.
Al wil ik het niet, je bent
24/7 in mijn gedachten.

Waarom wil ik wat ik niet kan krijgen
en blijf ik er steeds naar neigen.
Natuurlijk is er wel eens een tijd
dan ben je mijn aanwezigheid,
yoctoseconden lijken een eeuwigheid.

*Yoctoseconde = 0.000000000000000000000001 seconde

zondag 10 november 2013

Verboden Liefde

Ze zaten nogal opgekropt,
mijn gevoelens voor haar,
maar ik had ze veilig weggestopt.
En toen was je plotseling weer daar.

Een lange dag was bijna voorbij
en plotseling was je daar weer.
Je riep enthousiast naar mij
en mijn hart ging opnieuw tekeer.

Je bleef zitten op korte afstand
en ik moest wel naar je staren.
Je bent dan ook zo charmant
met je leuke lach, mooie ogen en lange haren.

Achteraf kwam je nog bij me staan
en we waren nog wat aan het napraten.
Toen raakte je me ineens aan
en wilde ik je niet meer loslaten.

En nu lig ik wel te gapen
op kalme regenachtige nachten,
maar ik kan niet meer slapen
want jij bent in mijn gedachten.

Mijn gevoelens, die houd ik binnen,
want zo houd ik mijn verboden liefde geheim.
Ik kan alleen mooie woorden verzinnen
en deze zetten in een lange rijm.


Je hebt je ziel al verkocht,
je hartje is al gestolen.
Jij vond al dat wat je zocht
en ik blijf nog ronddolen.

dinsdag 29 oktober 2013

Rotten

You are rotten.
The air that you breathe,
memories you’ve forgotten,
the words that you believe.

We had this thing going on
but when it had to end
you kept me for too long.
Now we don’t have to pretend.

You told me I was to blame,
but that was just an excuse
to change the rules of the game,
so that we both would lose.


You are rotten.
The promises you’ve made.
All was misbegotten.
Love has turned to hate.

woensdag 23 oktober 2013

Terug Naar Jou

Ik wil terug naar jou,
ook al is het voor heel even.
Wat ik er niet voor geven zou
om het nog één keer te beleven.

Het was nooit mijn wens
dat het einde voor ons opdook.
Maar je was een veranderd mens
en nu probeer ik dat ook.

Valse hoop waar we op vertrouwden.
Je ging door waar ik stilstaan wou,
dus je kon niet meer van me houden.
En nu kan ik dat ook niet meer van jou.

Maar ik wil terug naar jou,
voor één keertje en meer niet.
Eén keertje terug naar van wie ik hou.
Nog één keertje alle liefde en verdriet.

Zouden we alles opnieuw doen
als we wisten hoe het afliep?
Of deden we alles omdat
we al wisten hoe het af zou lopen?

maandag 7 oktober 2013

...En Tot Ziens

Compleet verstijf ik voor even,
als ik haar boven de grond zie zweven.
Een angstig gevoel dat mij bekriebelt
als ik zie hoe ze zachtjes heen en weer wiebelt.

Ze zweeft daar voor de trap,
de ogen gesloten, levenloos en slap.
Was dit haar diepste verlangen?
God, hoe lang heeft ze hier gehangen?

Langzaam ga ik de trap op, tree voor tree
en ik haal haar voorzichtig naar benee.
Haar lichaam voelt nog warmpjes aan,
ze heeft het nog maar kort geleden gedaan.


Ze was mijn alles, mijn hele leven.
Ik kan nooit een andere mijn liefde geven.
Wat moet ik nu beginnen, ik ben radeloos.
Ik moet huilen, ben verdrietig maar ook boos.


Voor de tweede maal beklim ik de trap.
Omhoog, tree voor tree, stap voor stap.
Ik staar recht voor me uit naar het touw,
en wend dan mijn blik op het meisje van wie ik houd.

Naar mijn levenloze liefde blaas ik een kus
en ik steek vervolgens mijn hoofd door de lus.
Ik zal je zoeken in de hemel en de hel.
Je afscheid was een ‘tot ziens’, geen ‘vaarwel’.

woensdag 2 oktober 2013

Vaarwel

Ze vlucht.
Laatste levenslucht,
diepe zucht.

Eén woord,
één koord,
één moord.

In een tel
zegt ze snel:
''vaarwel.''

Ze leeft,
ze beeft.
Ze zweeft.

woensdag 18 september 2013

(n)OOIT Alleen

Een verlangen,
in mijn hoofd,
zit gevangen.

Aan mijn zij,
niemand hier
zittend bij mij.

Nooit alleen.
Altijd stemmen
om mij heen.

Maar geen spijt,
van het aangaan,
met deze strijd.

Zet mijn zinnen
op alles of niets.
Ik wil winnen.

Droom verscheen
die liet zien
ik word ooit alleen!

maandag 16 september 2013

Jaloers Op De Vissen

Het is moeilijk om me te uiten
als ze me andere kanten opsturen.
Maar vissen laten zich niet opsluiten
want in het water zijn geen tralies en muren.

Ik ben jaloers op de vissen
die vrij in het water zwemmen.
Ze hoeven geen vrijheid te missen
en er is niets om ze af te remmen.

De rillingen in het water,
het lijkt alsof staat er:
‘’Neem een duik in mij
en voel je eindelijk vrij!’’

Het leven, letterlijk een blok aan m’n been.
En als ik mij er niet in zal vergissen
kan ik straks, dankzij deze steen,
eindelijk gaan slapen tussen de vissen.

Hier op deze eenzame brug,
hoger dan de hoogste toren,
is de keuze makkelijk en vlug.
Ik zet een stap naar voren.

donderdag 12 september 2013

De Liftjongen

Anderen help ik graag omhoog,
daarvoor kom ik ze zelfs ophalen.
Om vervolgens zelf weer af te dalen.

Er is niemand die blijft.
Beneden stappen ze in, boven uit,
en ik blijf alleen als de dag zich afsluit.

Ik leef in een lift.
Soms omhoog, soms naar beneden.
Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Ik kan nooit lager dan de kelder,
maar ook niet hoger dan het plafond.
Soms wilde ik dat ik uit deze lift kon.

Eens zal ik het doen.
Ooit op een dag zal het gebeuren
dan stap ik uit, door de schuifdeuren.

dinsdag 3 september 2013

Gewoon Bijzonder

Ik kan over water lopen,
zolang het maar bevroren is.
Ik verander water ook in wijn
alleen smaakt het dan naar pis.

Je kunt mij ook vermoorden
door me op een kruis te slaan,
maar ik ben dan te lui om
weer uit de dood op te staan.

Ik ben niet dé zoon,
maar verricht soms een wonder.
Ik ben ook maar gewoon,
maar dan wel gewoon bijzonder.

maandag 2 september 2013

Samenzwering

Laten we samen zweren
elkaar altijd te vereren
en elkaar nooit de rug toe te keren.

Laten we de zoektocht staken,
want ik wil van jou de mijne maken
zodat ik je nooit meer kwijt kan raken.

Stap in mijn huwelijksboot.
Dan verlaten we deze kleine sloot,
en gaan we op zee tot we scheiden door de dood.

En deze ring
vormt de bezegeling
van onze samenzwering.

Dit is ons streven
waar we alles voor geven.
Een samenzwering voor het leven.

maandag 26 augustus 2013

Hartenrace

Meteen vanaf de start
gaat het al hart tegen hart.
Je probeert vroeg te ontsnappen,
maar daar ga ik niet in trappen.

Je gaat steeds harter,
maar ik laat je niet achter.
Ik ga ook hart door
en blijf in jouw spoor.

Waarom moest je voor het harte kiezen,
want ik wil helemaal niet verliezen,
maar ik wil ook niet van je winnen.
Waarom moesten we zo hart beginnen?


Ik knal hart tegen je aan
en we vliegen van de baan.
Daar liggen we, hulpeloos in de goot.
Twee harten bloeden langzaam dood.

dinsdag 13 augustus 2013

Zoektocht

Ik zocht jou.
Jij zocht mij.
We vonden elkaar.
Iedereen blij.

Jij zocht houvast.
Ik zocht een schouder.
We vonden elkaar,
maar werden ouder.

Ik staakte het zoeken.
Had perfectie gevonden.
Had niet gedacht dat
we uit elkaar konden.

Jij ging wel door.
Zocht beter en meer.
En het was niet mij die
je vond de tweede keer.

Ik zoek weer opnieuw
naar wat ik eerst zocht.
Maar jou vind ik niet
op m'n nieuwe zoektocht.

zondag 11 augustus 2013

Moordenaar

Niemand die het ziet.
Ik lijk niet het gevaar.
Ze weten het nog niet,
maar ik ben een moordenaar.

Ik ben een rustig persoon.
Er is niemand die mij haat,
want ik doe altijd maar gewoon.
‘’Hij doet nog geen vlieg kwaad.’’

Je zou het niet verwachten,
maar in mijn hoofd sluipen
een aantal sinistere gedachten
die ‘s nachts mijn dromen inkruipen.

Het is inmiddels mijn lot,
iedere avond nieuwe horden.
Ik maak mijn dromen kapot
voordat ze nachtmerries worden.

Ik heb mij eraan gehecht.
Ik ben het die als eerste slaat,
want dit is elke avond mijn gevecht
en ik ben het die als laatste nog staat.


Ik kan het niet anders verwoorden.
Het gevoel is sterk en erg intens.
Ik houd van het moorden,
het maakt me een beter mens!

donderdag 1 augustus 2013

Vrijheid

Ik zit opgesloten
achter tien sloten.
En al de malloten
mijn huisgenoten.

In het gesticht
een duister licht
eenzaam gericht
op mijn gezicht.

Licht van de zon
schijnt op beton.
Als ik het nu kon
liep ik naar de horizon.


Ik kan er niet komen.
Mijn vrijheid ontnomen
om maar te voorkomen
dat ik anders durf te dromen.

zaterdag 27 juli 2013

Fade

Het avontuur was nog maar net begonnen
en de hele wereld lag aan onze voeten.
We waren nog maar jong en onbezonnen.
We kregen kregen de liefde te ontmoeten.

It all started with a little spark
which quickly became a flame.
The flame is out, now it’s dark
and things will never be the same.

Ik kies zelf niet voor wat ik verlies
but time puts all away in memories.
En als ik inmiddels iets zeker weet
than it’s that these memories fade.

De toekomst liggend in het vooruitzicht
liep uiteindelijk toch anders dan gepland.
Na al deze jaren is de deur weer dicht,
want aan al het goede komt een end.

We stopped holding hands.
I wish we could start over somehow,
just so we’d have one last chance.
But you’re just a memory now.


Ik kies zelf niet voor wat ik verlies
but time puts all away in memories.
En als ik inmiddels iets zeker weet
than it’s that these memories fade.

woensdag 10 juli 2013

Jubileum

Van harte gefeliciteerd!
We hebben het gepresteerd!
We zijn al één jaar een stel.
We kunnen maar kort samen zijn,
want de tijd die gaat al zo snel.
Maar al is het kort, samen is altijd fijn.
Ik kan in ieder geval wel aan
jou een hand en wat zoenen geven,
op alles wat we hebben gedaan
en op alles wat we nog gaan beleven.

Van harte gefeliciteerd!
We hebben het gepresteerd!
We zijn al één jaar geen stel.
Vandaag wil ik niet samen zijn,
want ik mis je toch nog wel
en het doet nog steeds veel pijn.
Ik geef een oude foto nog een zoen
en denk even terug aan de mooie tijden.
Maar het vroeger was allemaal toen.
We zijn nu eindelijk verlost uit onze lijden.

dinsdag 2 juli 2013

Gebroken

Een ambulance rijdt langs,
maar niet voor mijn gebroken hart.
Ik blijf hier achter gelaten
in mijn eentje, terug bij de start.

Een goochelaar komt langs,
maar de gevoelens zijn niet magisch.
Ik zit hier met mijn verdriet
en de herinneringen zijn traumatisch.

Een schoonmaker komt langs,
maar niet om mijn tranen te dweilen.
Ik blijf alleen zitten huilen
tot ik een zee heb om op te zeilen.


Een lijkschouwer komt langs,
maar ik ben allang dood...

Liefde

Pas als je het mist
weet je wat liefde inhoud.
Een erg gemene list
van diegene van wie je houd.

Als je je hoede laat zakken
en je even niet oppast,
dan krijgt ze je te pakken
en klampt ze zich aan je vast.

Het spint en het miauwt
zolang je het vertrouwd,
maar het gromt en grauwt
als ze niet meer van je houd.


Jouw pijn, haar plezier.
Laat het niet gebeuren.
Liefde is een wild dier
dat je zal verscheuren.

dinsdag 25 juni 2013

Loop Je Met Me Mee?

Dit klinkt misschien stom,
maar loop je met me mee
een klein blokje om,
gezellig met z'n twee.

Ik maak je helemaal blij
op mijn favoriete stekkies.
Kom mee met mij
naar de allermooiste plekkies.

Laten onze woorden
de benen laten bewegen.
Laten we als gestoorden
dansen en zingen in de regen.

Door onbekende straten
langs lege mensen.
Laten we gaan praten
over je onvervulde wensen.

Dus wat zeg je ervan?
Wij met z'n twee,
is dat een goed plan?
Loop je met me mee?

dinsdag 18 juni 2013

Het Regent Stuiterballen

Het is een warme lentedag
als ik bij de buren kom.
We zitten gezellig in de tuin,
maar plotseling slaat het weer om.

Er hangen grote wolken,
maar de lucht is nog blauw
en de wolken helder en wit.
Niemand wist wat er gebeuren zou.

Plotseling valt er een bal
die stuitert wat op en neer.
Iedereen kijkt vlugt omhoog
en tot onze verbazing vallen er meer.

Iedereen zit zo vastgeroest
dus laat ze maar vallen.
We mogen wel wat losser gaan,
daarom regent het nu stuiterballen.

donderdag 13 juni 2013

Dansen Met De Duivel

‘’Mag ik van u deze dans?’’
vroeg ze met een mysterieuze lach.
Ik dacht dit is eindelijk mijn kans
bij een meisje dat er leuk uitzag.

Het voelde zo vertrouwd
dus ik pakte haar hand.
Die voelde ontzettend koud.
We dansten richting de rand.

Ze pakte me vast en smeet
me over de rand naar benee.
Toen greep ik haar beet
en we vielen met z’n twee.

We vielen ontzettend snel
en ik zag dat ze haar ogen sloot.
We kwamen neer in de hel
waar we dansen tot na de dood.

Dansen met de duivel
in het hellevuur.
We zetten steeds ieder een pas
tot we beiden vergaan tot as.
In 10.000 graden Fahrenheit
ben ik het nu die de dans leidt.

maandag 10 juni 2013

Beetje Verward: Heen en Weer

Van omhoog naar beneden gaan.
Van vallen en weer opstaan.
Van iets goeds naar iets slechts.
Van links naar rechts.

Wat is er aan de hand?
De wereld lijk een vierkant
en toch is de wereld rond.
Ben niet ziek maar ook niet gezond.

Van stoppen en weer door.
Van achter naar voor.
Van gewoon naar gestoord.
Van zuid naar noord.


Eerst wil ik dit en dan dat.
Ik ben het inmiddels wel zat.
Ik wil luisteren naar mijn hart
maar ik ben een beetje verward.

Doorzetter

De wereld is slecht.
Alles valt om.
Van kaarsrecht
naar bananenkrom.

Al onze pijnlijke wonden
in ons miserabele leven,
en alle gemaakte zonden.
Het wordt ons niet vergeven.

Beoordeelt om het kaft
en niet om het hart.
Het leven dat straft
ons ongenadig hard.

Maar het is dan niet
zo dat ik mij eraan stoor.
Het doet weleens verdriet,
maar ik ga gewoon door.

dinsdag 4 juni 2013

Beetje Verliefd: Kriebels

Je bent zo mooi. Je glimlach,
diepe ogen en lange haar.

We hebben samen altijd plezier,
maar we passen niet bij elkaar.

Toch zou ik het willen proberen.
Gun me die kans, alsjeblieft!

Want ik moet het eerlijk toegeven
ik ben een klein beetje verliefd.

Niet tot over mijn oren,
maar net iets minder.

Een dikke rups in mijn buik
in plaats van een vlinder.

Ik nog steeds wel eten
en mijn leventje gaat door.

Maar als ik ’s nachts lig te slapen
kom jij in al mijn dromen voor.

Ik weet dat het niet is voorbestemd,
toch verlang ik naar je zoen.


Ik ben een beetje verliefd
en ik kan er niks aan doen.

dinsdag 14 mei 2013

Dichten

Met ongekende snelheid raast
mijn pen over het papier.
Een lach op mijn gezicht
vertoont mijn groot plezier.

Het laten rijmen van woorden.
Het is leuk om te dichten.
Jouw emoties en gedachten
verwoorden zonder plichten.

De pen raast maar door met
een fijne sierlijke gratie.
Ik lijk niet meer te kunnen
stoppen, vol met inspiratie.

Voor altijd wil ik doorgaan,
ik hoop dat ik nooit stop.
Het enigste nadeel is dat
uiteindelijk raakt de inkt...

dinsdag 7 mei 2013

Vlucht Met Me Mee

Vlucht met me mee
over gesloten grenzen
en de eindeloze zee,
op zoek naar onze wensen.

Een wens van vrijheid.
De hoop die verbreedde.
Van onze angsten bevrijd.
Een zoektocht naar vrede.

Startend met een schoon geweten
staan we dan op de grens,
met de schoenen versleten,
als een nieuw, herboren mens.

We hoeven niet meer te verstoppen
en niet meer weg te lopen.
We kunnen eindelijk stoppen
en beginnen met te hopen.

Ontsnapt van alle ellende
zijn we eindelijk vrij maar,
hier in het grote onbekende
zijn we ook alleen met elkaar.

woensdag 24 april 2013

Lief Dagboek

Lief dagboek,
ik ben hier niet zo sterk in,
maar ik ben al dagen op zoek
naar de verwerking
van de pijn.
Ik begrijp nu ook hoe zeer
het kan doen om alleen te zijn
voor de eerste keer.

Lief dagboek,
het leek me allemaal zo stug.
Maar hoe ik ook jank en vloek,
ze komt niet terug
aan mijn zij.
Hoeveel ik ook heb gezeurd.
Het werd duidelijk toen ze zei:
‘’het is nu gebeurd.’’

Lief dagboek,
ik zit hier alleen op mijn kamer,
een beetje zielig huilend in de hoek.
Tijd gaat langzamer.
Vreugd verdwijnt
zolang deze pijn er zal blijven.
Nu zij niet meer voor me verschijnt
ga ik maar schrijven.

Stiekem Verliefd

Ik ben geen echte opvaller,
eerder rustig en verlegen.
Maar jij bent wel een knaller
en opgewekt, daarin tegen.

Je was al zo vrolijk en frivool
toen ik je voor het eerste zag
lopen bij ons op school.
Het mooiste aan jou is je lach.

Maar ook die lange haren
en die schittering in je ogen.
Ik zou uren naar je kunnen staren
en dat is niet eens gelogen.

Dat doe ik dan ook wel eens gauw.
Er zitten nog wel eens mensen voor,
maar dan kijk ik toch naar jou,
stiekem, tussen alle mensen door.

Omringt van lessen, p-taken en boeken
heb ik op school toch altijd het verlangen
om jou te gaan opzoeken
om een glimp van je op te vangen.

Vaak ben je gelukkig wel dichtbij.
Je bent een leuk meisje met een leuk gezichtje.
Als ik je zie dan word ik weer helemaal blij
en daarom voor jou dit gedichtje.

Als je weet dat ik jou bedoel
en je weet wie ik mag zijn.
En misschien begrijp je wat ik voel,
dan geef je mij hopelijk een sein.

maandag 22 april 2013

4x11

4x11= 44 ontwikkelingen.
Met elk gedicht zet ik stappen.
Sommige gedichten hevige belevingen
anderen zijn weer flauwe grappen.
Elk gedicht is een manier van expressie.
Voor mij is het een vorm
van een zelf-therapie sessie.
Eerst was er de stilte voor de storm
maar nu ben ik gaan knallen.
Daarom mag ik niet klagen.
Want waar ik eerst lang aan het vallen
was, word ik nu weer gedragen.
Ik wil je meenemen terug in de tijd,
dan gaan we samen sterren kijken.
Dan zie we al de droevigheid
van alle acteurs die nep blijken.

Lees je dit voor het eerst
dan zal dit wel wat gek wezen.
Maar voor de genialiteit die het beheerst
moet je eerst ook de rest gaan lezen.
Dan snap je wel de verwijzingen hier.
Dus neem lekker de tijd voor jezelf
en geniet met plezier
van 4x11.

Het Mocht Niet Zo Zijn

De familie dankt dat ik er ben
vandaag bij de begrafenis.
Vreemd dat iemand die ik niet ken,
ik nu toch zo ontzettend veel mis.

Je kist is gesloten en dicht.
Ik zie je op een foto naast de kist.
De restanten zijn geen gezicht.
Je lot al zo snel beslist.

Ik geef je foto een kleine zoen
en leg een roosje bij je neer.
Door dit gebaar te doen
bewijs ik jou mijn laatste eer.

We moeten ons erbij neerleggen
dat niemand dit had verwacht,
dat is ook wat de sprekers zeggen.
Hopelijk rust je nu zacht.

Daarna gaan we te voet.
We verlaten nu de kerk
en lopen in een lange stoet.
Nog steeds houd ik me sterk.

Stiekem laat ik een traan,
zichtbaar maar klein,
als ik je de grond in zie gaan.
Het mocht niet zo zijn...

woensdag 17 april 2013

Ware Liefde

Elke dag kom je bij mij.
Wat moest ik ook zonder jou?
Voor jou maak ik tijd vrij,
gewoon, omdat ik van je hou.

Je bent er voor mij altijd daar
in tijden van vreugde en tijden van pijn.
Je herkent bij mij ieder gebaar.
Je bent er voor problemen groot en klein.

Je weet altijd precies wat je moet zeggen.
Ieder woord die je zegt is er één die me raakt.
Je weet de vinger op de zere wond te leggen
alsof je hetzelfde allemaal hebt meegemaakt.

De gevoelens van ‘nee dank je’ naar ‘graag.’
De tempowisselingen van snel naar traag.
De betekenis van scherp naar vaag.
De tonen van hoog naar laag.

Zetten mij emoties het op een loop
en maak ik mezelf weer eens ziek,
dan geef jij me altijd weer hoop.
Ik kan geen dag meer zonder muziek.

dinsdag 16 april 2013

De Schommel (Herschreven Versie)

In de speeltuin mag ik graag spelen.
Mijn moeder die neemt me mee
en net als bij velen
zijn we met z’n twee.

Eerst ga ik van de glijbaan en op de wipwap,
maar nu zie ik de schommel helemaal vrij.
Snel zet ik het op een lopen en ik ga rap
zitten en de schommel is helemaal van mij.

Ik vraag of mam wil duwen en doe mijn ogen dicht.
Ze duwt me met het grootste plezier.
Ik voel me zo ontzettend licht
en ik verdwijn weg van het hier.

Dan is het de schijn die mij bedriegt.
Mijn gedachtes hebben mij bedrogen.
Ik ben helemaal geen vogel die vliegt
dus open ik weer mijn ogen.

Ik ben daar waar niemand bij me is.
Op een plek waar niks goeds mij lijkt gezind.
Ik lig koud en alleen in de duisternis
en ik ben niet langer meer dat kleine kind.

Mijn moeder ben ik inmiddels helaas kwijt.
Liggend op mijn kamertje tussen de rommel
is dat nu eenmaal de keiharde realiteit.
Maar nog vaak denk ik terug aan de schommel.


Origineel Gedicht

maandag 15 april 2013

Lach (Herschreven Versie)

Of ik me nu goed of slecht voel van binnen,
zonder mijn lach kan ik niets beginnen.
Mensen voor de gek houden is al jaren gelukt
door de simpele schijn die iedereen bedriegt.
Mijn lach is gewoon een vals product
dat iedereen met groot gemak voorliegt.

Ik tover een lach op mijn gezicht.
Mijn lippen, ze worden groot.
Mijn tanden, ze worden ontbloot.
Niemand vraagt zich af wat eracht ligt.

Ik houd door deze lach die ik aan mensen geef
de controle over het wereldje waarin ik leef.
Het is deze zelfde lach die toon ik altijd.
Het is deze zelfde lach die doet soms pijn.
Het is deze zelfde lach die wil ik nooit meer kwijt.
Het is deze zelfde lach waardoor ik mezelf kan zijn.

Ik tover een lach op mijn gezicht.
Mijn lippen, ze worden groot.
Mijn tanden, ze worden ontbloot.
Niemand vraagt zich af wat eracht ligt.

Mijn duivelse demonen zal ik wel verslaan.
Alle pijn en verdriet, ik kan het wel aan.
Maar als mijn vechtlust ooit verslijt,
je ziet dat mijn lach verdwijnt
en ik verlies deze eeuwige strijd.
Dan hoop ik dat jij voor me verschijnt!


Origineel Gedicht

Zwanen (Herschreven Versie)

Laatst bleef ik bij een herinnering staan.
Ik moest ineens denken aan wat je zei
bij het zien van een mooie witte zwaan.
Die woorden blijven mij altijd bij.

Je zei bij elke zwaan met groot plezier
een feit dat wij, mensen, niet kunnen beamen:
‘’Weet je, de zwaan is mijn moeders favoriete dier,
want zwanen die blijven voor altijd bij elkaar samen.’’

Maar nu ben ik zoekende naar een vrouw,
want je liet me alleen achter en in de steek.
Toendertijd was ik dan wel samen met jou,
maar wij hadden niets wat op zwanenliefde leek.

Je zei bij elke zwaan met groot plezier
een feit dat wij, mensen, niet kunnen beamen:
‘’Weet je, de zwaan is mijn moeders favoriete dier,
want zwanen die blijven voor altijd bij elkaar samen.’’

Mensen kunnen niet voor altijd samen zijn.
Wij willen graag veel verdriet en veel tranen.
We houden daarvoor teveel van de pijn.
Wij zijn mensen, helaas geen zwanen.

vrijdag 12 april 2013

Lege Woorden (Herschreven Versie)

Ze zeggen oude liefde roest niet.
Dat geldt ook voor liefde van toen
die nu nog binnenin me zit als oud verdriet.
De liefde die begon met die eerste zoen.
Met blozende wangetjes en rooie oortjes.
In mijn hart deed je een vuur opsteken
door al die mooie zoete woordjes
die uiteindelijk leeg te zijn gebleken.

Ik had het nog niet in de gaten
of het spel was over en je stopte ermee.
Ik werd helemaal alleen achtergelaten,
maar multiplayer kan niet zonder speler twee.

Gebroken, aangeslagen en voorgelogen,
omdat ik dacht dat je het menen zou.
Eenzaam, aangetast en bedrogen.
‘’Ik beloof dat ik voor altijd houden zal van jou.’’
De woorden steken nu in mijn hart.
Al die valse beloften, al die vuile woorden.
Het is de waarheid en die is nu hard
bezig om mijn dromen te vermoorden.

Dat oude verdriet
dat doet zoveel pijn,
dat roest nu niet
omdat je niet eerlijk kon zijn.
Want ik dacht dat je het menen zou:
‘’Ik beloof dat ik voor altijd houden zal van jou.’’


Origineel Gedicht

dinsdag 9 april 2013

Welkom In Het Huis Van God

Noem het een generatiekloof,
al die studenten
zonder geloof.
Je kunt het niet verzinnen
of één voor één
willen ze de kerk binnen.

Het lijkt wel een complot
om toetsen te maken
in het huis van God.
De meerkeuze onze doop.
Allemaal zijn we zoekend
naar een sprankje van hoop.

Welkom in het huis van God.
Komt u binnen,
de deur zit nooit op slot.

Onze allerlaatste zet
is de handen in elkaar
voor een schietgebed.
We overdenken onze zonden nog eenmaal.
Dan begint de leraar te prediken
en volgt er absolute stilte in de zaal.

Maar is het geen idee
om de volgende toetsen
te maken in een moskee.
Dat bedoel ik niet gemeen of stom,
maar het zijn van (mo)slim
klinkt altijd beter dan (christen)dom.

Welkom in het huis van God.
Komt u binnen,
de deur zit nooit op slot.

Speciaal Voor Jou

Een kort gedichtje
speciaal voor jou,
omdat ik van je hou.
Het maakt mij niks uit.
Een man of een vrouw
of de kleur van je huid.
Ik hou van jou
omdat je dit nu leest.
De mens is al zo druk
maar jij verdoet je tijd
aan mijn geschreven stuk.
Dus is deze speciaal voor jou!
Ik grijp deze kans snel
om te zeggen
dankjewel!

maandag 8 april 2013

Draag Mij

De rimpels op Uw handen
ze zijn al oud.
De warmte van Uw handen
nog zo vertrouwd.

Draag mij
zoals U mij droeg,
toen ik sliep,
van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg.

U was er altijd daar
en fluisterde zacht.
U was er altijd daar
midden in de nacht.

Spreek tegen mij
zoals U ook sprak,
toen ik sliep,
fluisterende woorden voor mijn gemak.

Steek Uw sterke armen uit
en red mij van de lange val.
Steek Uw sterke armen uit
opdat ik niet weer vallen zal.

Vang mij
en draagt U mij
zoals U mij ook droeg,
toen ik sliep,
van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg.

Stilte Voor De Storm

Je bent zo rustig.
Je bent zo stil.
We horen je nooit.
Je geeft geen gil.

Zeg ons wie je bent,
waar kom je toch vandaan?
Wil je ons niet horen
of kan je ons niet verstaan?

Ik ga door.
De stilte voor de storm,
ik leef ervoor.
Ik ga knallen!

Ik ben zo rustig.
Ik ben zo stil.
Ze horen me nooit.
Ik geef geen gil.

Ik ben gewoon mijzelf,
geboren uit mijn eigen verdriet.
Ik versta jullie wel,
maar ik antwoord jullie niet.

Ik ga door.
De stilte voor de storm,
ik leef ervoor.
Ik ga knallen!

maandag 1 april 2013

Sterren Kijken

Weet je nog dat we naar de sterren keken?
We lagen op een bankje tegen elkaar aan
en al die schitterende sterren leken
enkel en alleen voor ons te bestaan.

Onze vlam van liefde zou er altijd zijn,
zo hadden wij elkaar plechtig beloofd.
Toch werd deze vlam uiteindelijk erg klein
tot hij net als de sterren inmiddels is uitgedoofd.

Het gaat me niet om het wat en hoe,
dat laten we rusten in het verleden.
En het doet er niet meer aan toe.
Ik richt me weer op het heden.

Je maakt nieuwe herinneringen terwijl je oude vergeet
met iemand die leuker is gebleken.
Alleen vraag ik me soms wel eens af: Weet
je nog dat we samen naar de sterren keken?

vrijdag 29 maart 2013

Acteur

Ik trek de gordijnen weer open.
Vandaag zit er weer een volle zaal
want ze hoefden geen kaartje te kopen.
De ademloze stilte is mijn onthaal.

Ik ga steeds meer in mijn rol leven
en begin weer buiten mezelf te treden.
Waar om gevraagd wordt zal ik geven.
Zo houd ik mijn publiek tevreden.

Nooit ben ik op een fout te betrappen
door de toewijding aan mijn rol.
Anderen zullen nooit kunnen snappen,
waarom ik dat doe en tegen welke tol.

Je ziet me altijd met een goed humeur.
Een echte optimist die bovendien
nooit iemand lastig valt met gezeur.
Die show laat ik ze altijd zien,
want ik ben een top acteur!

De rol is zijn eigen leven gaan lijden
toch blijft het niet de werkelijkheid.
Maar waarom zou ik gaan strijden
als ik nu makkelijk ontsnap aan de realiteit?

Zonder applaus is men afgedropen.
Toen het grote doek weer viel
was het stuk voor vandaag afgelopen.
Weer sterft een stukje van mijn ziel.

De spotlights stoppen met schijnen -
voor vandaag is het wel weer goed zo -
en ik sluit langzaam mijn gordijnen.
Morgen wacht weer een nieuwe show.

Je ziet me altijd met een goed humeur.
Een echte optimist die bovendien
nooit iemand lastig valt met gezeur.
Die show laat ik ze altijd zien,
want ik ben een top acteur!

woensdag 20 maart 2013

Herhaling

Ik kruip in mijn bed
en probeer te slapen gaan.
Ik sluit mijn ogen nog maar net
of de beelden springen weer aan.

Die dag heeft mijn leven verdoemd.
Voor altijd word ik geplaagd
met de beelden. Ingezoomd
en extra langzaam tot in detail vertraagd.

Mijn brein is een verschrikkelijk ding.
Voor alweer de zoveelste keer
zie ik de beelden opnieuw in herhaling.
Ook al wil ik helemaal niet meer.

De stilte van mijn kamer verdwijnt
en alle geluiden dringen tot me door.
Mijn nekharen springen overeind
als ik alles weer opnieuw hoor.

Daar bij het spoor.
De slagbomen dalen
en zij klimt eronder door.
Ik kon het niet meer halen.

Voor ik in een diepe slaap beland
herhaal ik weer het meisje en de trein.
In mijn dromen duw ik haar aan de kant.
Het mocht niet zo zijn...

dinsdag 19 maart 2013

Zo Ver Weg

De zon die scheen
op een mooie middag.
Die vreugde verdween
toen ik jou daar zag.

Klaar voor het onthaal
stond je met de benen wijd,
erg theatraal,
en je armen gespreid.

Ik riep die laatste woorde’.
Het einde kwam eraan.
Weet niet of je me niet hoorde
of me niet wou verstaan.

Mensen kijken met schrik,
hun monden staan open.
Ze doen niets, dus zet ik
het hem snel op een lopen.

Als ik er maar ben voor de trein!
Haastig tikt mijn losse veter
over de stenen van het plein.
Nog maar een paar meter.

Dit is erger dan gewoon pech.
De afstand is maar klein
toch was je zover weg.
Het mocht niet zo zijn...

dinsdag 12 maart 2013

Tijd

De wijzers tikken door
als de tijd stil staat.
Het leven gaat verder
als de mens doorslaat.

Buiten tikt de drukte
als de wijzers van de klok.
Maar niet in dat ene huisje
op de hoek van het blok.

Je verlaat de gekte
die heerst in het heden.
Je treedt in een zone
zonder toekomst of verleden.

Op deze plaats
die geen tijd kent.
Op deze plaats
ontdek je wie je bent.

Dus stap eens binnen
als je weer langs rijd.
word jezelf en
word de tijd.

De tijd om de tijd te nemen.
De tijd om de tijd te geven.
De tijd om de tijd te delen.
De tijd om de tijd te leven.

vrijdag 8 maart 2013

Potentie

Ik kan het behalen:
goede cijfers waar
mensen jaloers van balen.
Ik kan het behalen:
Een goed diploma
waar anderen falen.
Ik heb die potentie

Ik kan het bereiken:
een hoge welvaart en
leven tussen de rijken.
Ik kan het bereiken:
een hoge functie en
op mensen neer kijken.
Ik heb die potentie

Ik kan het doen:
de beste baan en
de meeste poen.
Ik kan het doen:
de liefste jongen en
de lekkerste zoen.
Ik heb die potentie.

Ik kan het:
alles van hierboven, maar
dat is ook wat mij belet.
Ik kan het:
Dit alles opzij zetten en
kiezen voor geluk en pret.
Ik heb die potentie.

donderdag 7 maart 2013

In Het Verleden

Ik lig op mijn rug,
sluit mijn ogen
en ga terug
naar lang vervlogen
tijden van toen.
Terug naar herinneringen.
Het doet nog zeer
het herbeleven van nare dingen
voor de zoveelste keer.
Ik deed wat ik moest doen.

Met rode inkt schrijf
ik op zwarte bladzijden.
Al mijn gedachtes
over oude tijden.

Heb geen spijt
van wat ik deed.
Het is die tijd
waarvan ik weet
dat ik het mis.
Ik blijf er naar verlangen.
Voor ik het me realiseer
blijf ik er weer in hangen,
voor de zoveelste keer.
Niemand weet waar tijd is.

Met rode inkt schrijf
ik op zwarte bladzijden.
Al mijn gedachtes
over oude tijden.

dinsdag 5 maart 2013

Slender

In het diepe bos
tussen alle bomen
komt hij je halen.
Je kunt niet ontkomen.

Als je de eerste pagina vindt
dan begint het  echte spel.
Er is dan geen ontsnappen
meer uit deze hel.

Strak in het pak
en geen gezicht.
Als hij je vind, verliest

hij je niet uit het zicht.

Ja, ik ken d’r,
het meisje dat op zoek
ging naar de Slender.

Ze was nog maar achttien.
Ze geloofde niet in spookjes
en niet in de Slender man.
Het zijn allemaal sprookjes.

Met een zaklamp ging ze
op pad gedreven door spot.
Ze zocht de confrontatie
met een vroegtijdig noodlot.

Toen ze pagina’s vond
en hem zag verschijnen
werd ze gek van de angst
en zag ze de realiteit verdwijnen.

Ja, ik ken d’r,
het meisje dat op zoek
ging naar de Slender.

Niemand die haar meer
zag na die ene nacht.
Men denkt nu tweemaal na
voordat hij Slender uitlacht.




vrijdag 22 februari 2013

Ondersteboven

Pinguins zijn lieve dieren.
Lopen op het ijs met gemak.
Ze zullen je nooit klieren,
in hun zwart-witte pak.
Die vrolijke waggelaars,
houden van een feestje vieren.
Ze doen nooit wat naars.
Pinguins zijn lieve dieren.
Tot je door hebt dat dit gedicht je in de maling neemt.
Ik kan het gewoon niet laten.
zodat je denkt ‘hè wat vreemd!’
Want ik ga ineens anders praten
Maar ik bedien je niet op je wenken.
voordat je het ziet
Je moet alleen eerst even denken
Het is echt zo lastig nog niet.
geloof me maar.
maar dan ga je het herkennen,
Je denkt eerst ‘wat is dit raar’,
maar je moet er even aan wennen.
Dat leest eerst misschien wat maf,
en ik stapel de zinnen.
Het begin sluiten we mee af
Soms is het leuker onderaan te beginnen.

woensdag 20 februari 2013

Levenslang Gekraak

Kraak kraak,
gaat het bed op en neer.
Kraak kraak,
een liefdevol stel gaat tekeer.
Kraak kraak.
Er is een nieuw leven in de maak.
Een nieuw klein wonder.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
schommelt het wiegje thuis.
Kraak kraak,
eindelijk uit het ziekenhuis.
Kraak kraak.
Terwijl mama uitrust waak
ik over papa en papa over mij.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
kun je de houten vloer horen.
Kraak kraak,
mijn eerste stapjes naar voren.
Kraak kraak.
Stappen zetten doe ik vast nog vaak
nu ik door het leven begin te lopen.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
zucht mijn oude bureautje.
Kraak kraak.
Stapels boeken en papier; een zootje.
Kraak kraak.
Weer te laat begonnen met een taak.
Weer stressen of ik mijn diploma wel haal.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
opent langzaam de deur.
Kraak kraak,
kijk ik naar het lege interieur.
Kraak kraak.
Het was een uitgemaakte zaak
toen ik het te koop zag. Mijn eerste huis!
Kraak kraak.

Kraak kraak,
zegt de versleten barkruk.
Kraak kraak,
vanavond krijg ik geluk.
Kraak kraak.
Bij het eerste oogcontact was het raak.
Zo ontmoette ik mijn vrouw.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
kreunt de oude schommelstoel.
Kraak kraak,
precies zoals ik me voel.
Kraak kraak.
Zolang ik niet dood raak
hoor je de stoel schommelen.
Kraak kraak.

Kraak kraak,
de laatste eer die de doodskist sprak.
Kraak kraak,
als ik de grond in zak.
Kraak kraak.
De kist die zorgt dat ik volmaak
de krakende cyclus van het leven.
Kraak kraak.

woensdag 13 februari 2013

Een Hoop

Een hoop ellende.
Een hoop verwijt.
Een hoop bende.
Een hoop spijt.
Een hoop ongeduld.
Een hoop pijn.
Een hoop schuld.
Een hoop verdrietig zijn.

Een hoop gebreken.
Een hoop gesleur.
Een hoop preken.
Een hoop gezeur.
Een hoop gezucht.
Een hoop bedrog.
Een hoop ontvlucht.
Een hoop 'als nog.'

Een hoop gefluister.
Een hoop discriminatie.
Een hoop duister.
Een hoop frustratie.
Een hoop argwanen.
Een hoop kwijt.
Een hoop tranen.
Een hoop te weinig tijd.

Geen zorgen:
Je probleem nog zo groot
is geen enkele reden tot nood.
Want zo lang er hoop voor blijft staan
kan je uiteindelijk elk probleem wel aan!

maandag 11 februari 2013

Ik Ben Een Boefje

Ik ben de onschuld
die ondeugd heet.
Die overal onderuit lult
en alles weet.
Anderen doe ik pijn
of een groot plezier.
Soms voor je welzijn
soms is het geklier.

Ik ben er één
zo'n geniepig boefje.
Voor elk probleem
heb ik een foefje.

Ik houd mijn vrienden te vijand
mijn vijanden te vriend.
Ik zet je zo aan de kant.
Ik ben niet helderziend
maar ook niet blind.
Ik zie wie ik kan vertrouwen.
Wie met me meeklimt
als we samen iets opbouwen.

Ik ben er één
zo'n geniepig boefje.
Voor elk probleem
heb ik een foefje.

Overal heb ik een truukje op.
Weet wanneer ik doorga.
Weet wanneer ik stop.
Ik zorg dat ik niet doorsla.
Altijd mijn hoofd koel
als ik mensen aftroef.
Wat ik eigenlijk bedoel
is: Ik ben een boef

dinsdag 5 februari 2013

Pot Met Goud

De regen stopt ermee
en de zon staat hoog.
Na een tel of twee
verschijnt een regenboog.
De klopjacht begint weer.
Jong en oud
zoeken nog een keer
naar de pot met goud.

Een grote volle pot met goud.
Het enige waar men van houd.
De rijkdom wordt geprezen.
Het kaboutertje moet gaan vrezen.

We zoeken allemaal het begin
om bij het eind te komen.
Maar het heeft geen zin,
want het blijven dromen.
Als je het begin niet ziet,
al zijn je dromen nog zo stout,
dan vind je hem niet
die ene pot met goud.

Een grote volle pot met goud.
Het enige waar men van houd.
De rijkdom wordt geprezen.
Het kaboutertje moet gaan vrezen.

We hebben allemaal de obsessie
om de pot met goud te claimen.
Hebzucht, haat, depressie
en allerlei andere problemen
die wij veroorzaken.
Iedereen maakt zo zijn fout
als we steeds meer zoek raken
naar de pot met goud.

Een grote volle pot met goud.
Het enige waar men van houd.
De rijkdom, die niet is te vinden, wordt geprezen.
Kaboutertje, waarom zou hij nog vrezen?

maandag 4 februari 2013

Parkeergarage

In een parkeergarage
onder de grond.
Doorloop ik iedere etage
op zoek naar waar mijn auto stond.

Was het niet op deze plek
waar ik hem had geparkeerd?
Word ik nu gek
of loop ik weer verkeerd?

Ik volg de pijlen.
En daar achter die pilaar,
ik loop al mijlen,
eindelijk hij staat daar.
Maar dan blijkt het bedrog.
Want met veel verdriet
zie ik het toch,
mijn auto staat daar niet.

Ik blijf maar zoeken
naar dat vervloekte ding
in alle mogelijke hoeken.
Misschien een andere verdieping?

Ik zoek en ik zoek
maar wat een pech.
Hij staat in geen enkele hoek
en ik kan niet zonder auto weg.

Het zweet druipt in m’n nek.
De parkeergarage is verlaten.
Deze verdoemde plek
ga ik steeds meer haten.
Want de parkeergarage is mijn hart
en de auto is de waarheid.
Ik wist al vanaf de start,
dat mijn auto is kwijt.

dinsdag 29 januari 2013

Moedertjelief

Je bent overleden.
Naar het kerkhof
hebben we je gereden.
Iedereen in zijn nette klof.
Je zakte in de grond,
kreeg aarde over je heen.
Jij en alles waar je voor stond
in een kist voor altijd alleen.
Maar in de werkelijke realiteit
ben je nu dan eindelijk bevrijd.

Moedertjelief,
mijn lieve ma,
toen je stierf
liet je zoveel na.

Je was er niet,
toch altijd daar.
Wie het niet ziet
kijkt er niet naar.
Ik wou het niet weten
en keek niet naar je om.
Wou je toen stiekem vergeten
en nu voel ik mij stom.
Ik zei nooit die woorden die je wou horen.
Allemaal problemen die me nu nog storen.

Ik zou moeten worden behandelt
voor hoe ik jou heb mishandelt.
Dat klinkt misschien heftig en zwaar,
maar zo voelt het mam, echt waar.
Ik weet dat je me zou vergeven.
Maar hoor ik je het niet zeggen
dan kan ik daar niet mee leven.

Mama ik heb spijt
en kan niet terug in de tijd.
Maar scheld het me niet kwijt.
Ik wil dat ik lijd
tot in de eeuwigheid.
Want al doet het zeer.
Nu weet ik alleen maar meer
hoeveel ik wél van je hou.
Wie zou ik zijn zonder jou!?

vrijdag 25 januari 2013

Een Alom Bekend Gevoel

Een zwoele zomernacht
die ons samen bracht.
Jij keek naar mij,
ik keek naar jou,
op een zomernacht
die ik nooit vergeten zou.

Ik keek erdoor heen,
tussen alles en iedereen.
Iedereen was rood,
maar jij in het groen.
De mooiste nacht
eindigde met een zoen.

Door je zoen beland ik in de hemel.
Ik smelt door je lach
en verdwaal in je ogen.
Ik leef op jouw adem.
Dat is dat alom bekende gevoel.
Je weet wel wat ik bedoel.

Terug in het verleden,
zestig jaar geleden.
Ik ontmoette jou
en de tijd bleef staan.
Je had me beet
en liet me niet meer gaan.

Ik zit, kijk en ik staar
in een leeg huis zonder haar.
Inmiddels overleden.
Ik kijk naar je lege stoel.
Als ik aan je denk krijg ik
nog steeds dat alom bekende gevoel.

Door je zoen beland ik in de hemel.
Ik smelt door je lach
en verdwaal in je ogen.
Ik leef op jouw adem.
Dat is dat alom bekende gevoel.
Je weet wel wat ik bedoel.

dinsdag 22 januari 2013

Achttien Hoog


De onderbuurman zei nog:
“De man van achttien hoog,
hoe doet hij dat toch
nadat z’n vrouw hem bedroog?”

Hij voelde zich een dwaas
toen hij het zag.
Zijn vrouw die met zijn baas
samen in bed lag.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem hoor je niet klagen.

Ze keken op, erg verbaasd.
De baas liep weg van schrik,
een beetje te gehaast,
naar buiten in z’n blote pik.

“Maar... Ik... Jij...”
Was alles wat ze zei.
“Uit het huis met jou.”
Zei hij kalm tegen zijn vrouw.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem hoor je niet klagen.

Later de baas aan de telefoon:
“Er is niet aan te ontkomen,
zo kan het niet gewoon.
Je hoeft morgen niet op het werk te komen.”

Hij heeft nu besloten
en sluit zijn ogen.
Zijn leven is naar de kloten.
Hij ziet nog de vrouw die hem heeft bedrogen.

Wat een uitzicht!
Hij haalt diep adem, door elke long.
Een traan rolt over zijn gezicht
en hij maakt de sprong.

De man van achttien hoog.
Net ontslagen,
zijn vrouw die hem bedroog.
Hem zul je nooit meer horen klagen.

Meerkeuze


Dit is geen pret.
Wat een stress.
Had ik maar opgelet
in de les.
Nu maar mijn verstand oppoetsen
en misschien komt er wat opdagen.
Hopelijk kan ik de toetsen
alsnog gaan slagen.

Is het A?
Opties om uit te kiezen.
Of misschien B?
Antwoorden om over te kniezen.
Wat dacht je van C?
Alles lijkt zoveel op elkaar.
Misschien is het ook wel D?
Slechts één antwoord is waar.

Veertig vragen,
veertig keer gokken.
Veertig plagen,
voor een held op sokken.
Straks toch kennis zoeken.
Goed gaan leren
met een dikke stapel boeken.
Lekker studeren!

Is het A?
Opties om uit te kiezen.
Of misschien B?
Antwoorden om over te kniezen.
Wat dacht je van C?
Alles lijkt zoveel op elkaar.
Misschien is het ook wel D?
Slechts één antwoord is waar.

maandag 21 januari 2013

Files

's Ochtends kom ik van bed.
Ik krijg op de TV,
die ik net heb aangezet,
alles van de files mee.


Mensen hebben snel ontbeten
en stappen vlug in de auto
alsof ze achterna worden gezeten.
Dat is ook wel een beetje zo.

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het komt door tijd,
dat is het probleem.
Daarom is er niemand die rijd.
Want tijd heeft geen één.

Haasten om te haasten,
dat is nu het kenmerk.
Vergeet jezelf en je naasten.
Kom op tijd voor je werk.

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het is de klok die slaat.
Ik moet snel weg
anders kom ik te laat.
Nu sta ik stil op de snelweg.

Files van noord tot zuid.
Terwijl weer een deadline sluit
komt niemand vooruit.
Wat maakt het toch uit?

Ik zeg je, het zit me
helemaal tot hier
met het dagelijkse ritme.
Dat doet toch geen mens plezier?

Het komt door tijd,
dat is het probleem
waardoor ik niet rijd.
Want tijd heeft geen één.

Lekker Eten

Hard gewerkt al een machine.
Dat verdient een beloning,
dus naar de kantine.
Een lekkere salade als bekroning.

Natuurlijk loop ik met je mee,
gezellig met z’n twee,
naar benee
tree voor tree.

De salade lijkt niet lekker.
Eigenlijk zelfs goor
en dat is balen als een stekker,
dus lopen we door.

Nu een nieuwe keuze maken
en de oude vergeten.
Zie al die lekkere smaken
en het heerlijke eten.

Het wordt vandaag geen kroket
en de broodjes zijn ook een nee.
Je hebt je zinnen al gezet
op een lekkere kaassoufflé.

Gezellig met z’n twee
naar boven vanaf benee,
tree voor tree
met een kaassoufflé.