Pagina's

zondag 28 januari 2018

Vallende Ster


In het duister van de nacht kijk ik boven mij.
De sterren ze schitteren, de maan die schijnt.
Ineens schiet er een vallende ster voorbij.
Ik probeer een wens te bedenken voor hij verdwijnt.


Ik kan wensen dat ik eindelijk liefde zal vinden.
Maar dat brengt weer liefdesverdriet en pijn.
Liefde kan je completeren of kan je verslinden.
Misschien moet mijn wens toch iets anders zijn.


Zal ik wensen voor een gigantische berg poen?
Maar geld maakt niet gelukkig zeggen mensen.
Moet ik dan hier mijn enige wens aan verdoen,
of kies ik er toch voor om iets anders te wensen?


Ik kan simpelweg wensen voor het perfecte leven.
Alhoewel je je daarin ook erg raar kan vergissen,
want alles wordt saai als je er niets voor hoeft te geven.
Ik denk dat ik toch iets anders moet beslissen.


Ik moet opschieten, straks is de ster al gevlogen.
Maar ik weet niet wat wil met alle belangrijke zaken.
Dus ik adem nog maar eens diep in en sluit mijn ogen
en wens dat ik eindelijk eens keuzes kan maken.


Ik open mijn ogen maar voel geen veranderingen.
Ik wacht, maar realiseer me na een paar seconden,
wie in wensen geloven zijn kinderen en stommelingen.
Misschien had ik moeten wensen dat wensen bestonden.