Pagina's

woensdag 27 augustus 2014

Secondewijzer

Ik ben naar de klok aan het staren.
Ik zie het tikken van de secondewijzer.
Als wijsheid komt met de jaren
word ik dan ook met seconde wijzer?

Ik weet dat ik in het verleden veel heb gefaald,
en ik weet dat ik mij op de toekomst moet richten.
Maar als de geschiedenis zichzelf altijd herhaald,
waarom zou ik mezelf die pijn opnieuw aanrichten?

Ik zit vol met spanning, ik kan niet meer rustig wachten,
want de toekomst komt eraan en het duurt niet meer lang.
Het maakt me onzeker, niet wetende wat ik moet verwachten.
De toekomst komt eraan en dat maakt me ontzettend bang.

De engste spiegel om voor te houden is een glazen bol,
want ik ben bang voor wie ik uiteindelijk worden zal.
Welke mensen betalen er straks allemaal de tol
en hoeveel mensen neem ik mee in mijn val?

Maar er is gaan tijd om bij dit alles stil te staan.
De secondewijzer tikt en tikt en tikt maar door.
Een nieuwe toekomst breekt inmiddels weer aan,
en ach, ik zet m’n beste beentje maar weer voor.

dinsdag 19 augustus 2014

Realisatie

In het kleine dorpje is geen leven te bekennen want het is al laat.
Onder de sterrenhemel loop ik als eenzame wandelaar over straat.
Van ster naar ster trek ik, met mijn vinger, denkbeeldige lijnen
om zo jou naam in deze duistere nacht te laten verschijnen.

Het naar de sterren opgeheven hoofd doe ik naar beneden.
De dag dat je me achterliet is inmiddels een tijdje geleden,
toch blijft die pijnlijke dag zo vers in mijn herinneringen.
En hoe hard ik ook probeer, ik kan het niet verdringen.

Toen je uiteindelijk weg liep bleef ik staan
en ik vraag me af waarom ik je liet gaan.
Maar telkens als ik mijzelf die vraag stel
dan weet ik het antwoord eigenlijk wel.

Realisatie.

Want ruzie’s zijn er altijd geweest, in het groot en in het klein.
Dan zeiden we soms dat we zonder elkaar beter af zouden zijn.
Maar beiden wisten we, hiervan was geen enkel woord waar
en diezelfde dag maakten we het goed en waren we bij elkaar.

Maar nu kon je voelen dat het einde in de lucht hing.
En nu voelde ik binnen in me dat er iets dood ging.
Deze situatie was anders dan iedere andere situatie.
En dat wist ik zeker, simpelweg, door de realisatie.

De realisatie die was er nog nooit hiervoor
en daarom drong het meteen tot me door.
Realisatie komt als de liefde verdwijnt,
want realisatie betekend het bittere eind.

woensdag 6 augustus 2014

1000 Woorden

Op mijn kamer vind ik een oude doos
en opeens komt het verleden dichtbij.
Ik open de doos, kijk naar de foto’s
en denk: ‘’Wat lijk ik toch steeds blij.’’

Ineens worden alle emoties onthuld
uit het verleden dat ik was ontdoken.
Zittend in een kamer met stilte gevuld
worden 1000 woorden gesproken.

Uit de doos haal ik een oude brief
en ik lees hem weer eens door.
Ik schreef hem voor een oud lief
en ik herinner me weer waarvoor.

Ineens worden alle emoties onthuld
uit het verleden dat ik was ontdoken.
Ik weet dat een brief niet hardop spreek of lult
toch hoor ik dat er 1000 woorden worden gesproken.

Stiekem laat ik nog één kleine traan.
Ik voel nog steeds de schuld en pijn
maar als alles anders zou zijn gegaan
dan had ik nu niet mijzelf kunnen zijn.

Ineens worden alle emoties onthuld
uit het verleden dat ik was ontdoken.
Maar ook nu ik geen tegenspraak meer duld
worden er tegen mij 1000 woorden gesproken.