Pagina's

vrijdag 21 juni 2019

In De Steek

Toen ik in het diepste dal zat
bleef jij boven op de berg staan.

Toen ik je het meest nodig had
vond jij het tijd om mij te laten gaan.


Je liet me vallen als een baksteen
in de diepe wensput van het leven.
Jouw probleem was het die verdween.
En ik moet het je maar leren vergeven.


Na veel wegen en wikken
is dit wat jou het beste leek.
Je liet me stikken.
Je liet me in de steek.


Soms kijk ik nog hoopvol naar boven,
maar je vindt mij jouw blik al niet meer waard.
Valse hoop kan ik mij niet meer veroorloven.
Dat dit nu mijn leven is, is wat ik aanvaard.

maandag 5 november 2018

Mijn Eigen

Nooit gedacht dat ik het voor elkaar zou krijgen,
maar na jaren ervoor vechten heb ik nu mijn eigen.
Mijn eigen vrijheid, mijn eigen ruimte, mijn eigen plek.
Dit is mijn beloning, dit is mijn plaats, dit is mijn stek.

Met gepaste trots kijk ik dan ook om mij heen
en realiseer me plots: ik ben helemaal alleen.
Ik probeer het goede gevoel weer te hervinden,
maar ben bang dat de eenzaamheid mij zal verslinden.

Ben van zover gekomen, heb zoveel moeten laten gaan
zodat ik nu eindelijk op mijn eigen benen kan staan.
Maar stevig sta ik niet, mijn knieën zijn aan het knikken.
De verse lucht van mijn vrijheid, ik kan er wel in stikken.

Het is wel zo, mijn eigen dat is van mij.
Maar ik wou er graag nog iemand bij.
Al kan ik alles nu zelf wel klaarspelen,
toch wil ik iemand om mijn eigen mee te delen.

dinsdag 24 april 2018

Laatste Woorden (Zij Zei)

Soms is een lang verhaal overbodig,
omdat het al zo vaak is geschreven.
Je hebt ook niet meer context nodig.
Bijna iedereen maakt het mee in zijn leven.

Uiteindelijk blijft maar één ding je bij,
hoe graag je je er ook van wil ontdoen,
en dat zijn de laatste woorden die zij zei.
Dit zijn de woorden die mij nu nog pijn doen.

Zij zei:
"We waren gedoemd te falen vanaf de start.
Weet wel dat er niets is wat ik je verwijt.
Je deed alles vanuit het goede van je hart.
Maar mijn gevoelens voor jou, die ben ik kwijt.''

zondag 28 januari 2018

Vallende Ster


In het duister van de nacht kijk ik boven mij.
De sterren ze schitteren, de maan die schijnt.
Ineens schiet er een vallende ster voorbij.
Ik probeer een wens te bedenken voor hij verdwijnt.


Ik kan wensen dat ik eindelijk liefde zal vinden.
Maar dat brengt weer liefdesverdriet en pijn.
Liefde kan je completeren of kan je verslinden.
Misschien moet mijn wens toch iets anders zijn.


Zal ik wensen voor een gigantische berg poen?
Maar geld maakt niet gelukkig zeggen mensen.
Moet ik dan hier mijn enige wens aan verdoen,
of kies ik er toch voor om iets anders te wensen?


Ik kan simpelweg wensen voor het perfecte leven.
Alhoewel je je daarin ook erg raar kan vergissen,
want alles wordt saai als je er niets voor hoeft te geven.
Ik denk dat ik toch iets anders moet beslissen.


Ik moet opschieten, straks is de ster al gevlogen.
Maar ik weet niet wat wil met alle belangrijke zaken.
Dus ik adem nog maar eens diep in en sluit mijn ogen
en wens dat ik eindelijk eens keuzes kan maken.


Ik open mijn ogen maar voel geen veranderingen.
Ik wacht, maar realiseer me na een paar seconden,
wie in wensen geloven zijn kinderen en stommelingen.
Misschien had ik moeten wensen dat wensen bestonden.

vrijdag 10 november 2017

Zinloos

Een vraag waar niemand het antwoord op kan weten.
Wat is toch de zin van het leven?
Maar ik was die vraag allang vergeten,
want jij leek me het antwoord te geven.


Voorheen deed ik alles op gevoel,
en wou ik alleen jou gelukkig maken.
Voor mij was dat slechts het enige doel.
Ik stond niet eens stil bij andere zaken.


Maar op den duur veranderde er iets
en je besloot dat je mij moest laten gaan.
En zo kwam ik plotseling uit het niets
er weer helemaal alleen voor te staan.


Nu, jaren later, nog steeds verwond
vraag ik me af of ik mijzelf nog wel ken.
Iedere dag dwaal ik eenzaam rond
afvragend waarom ik nog in leven ben.


De klok die tikt wel door,
maar in mijn leven sta ik stil.
Waar doe ik het allemaal voor?
Ik weet niet meer hoe ik verder wil.

woensdag 24 augustus 2016

Zou Je Kunnen Vergeten?

Je moeder is de allerliefste en ze voedde je op,
maar ze scheid met je vader en zet je leven op de kop.
Daarna loopt je moeder dronken door de straten.
Je voelt je door je eigen moeder in de steek gelaten.
Met pieken en dalen zet ze het alcoholisme voort,
totdat de drank haar uiteindelijk heeft vermoord.
Dan zou ik wel willen weten:
zou je kunnen vergeten?
Ik niet.
Ik wil het wel,
maar kan het niet.


Je beste vriend die je al kent sinds jaar en dag,
zelfs jij wist niet dat hij die ene auto niet zag.
Jullie vriendschap abrupt door de dood gescheiden.
Jarenlang heb je dit verlies al moeten lijden.
En nu weet je niet meer wat hij het liefste at en dronk.
Je herinnert je niet meer hoe zijn stem of lach klonk.
Dan zou ik wel willen weten:
zou je kunnen vergeten?
Ik wel.
Ik wil het niet,
maar kan het wel.


Je bent gelukkig met de liefde van je leven,
maar ineens heeft zij die liefde opgegeven.
De afgelopen jaren heb je elkaar amper gesproken.
Toch blijft ze telkens weer in je hoofd om spoken.
En alle momenten die er tussen jullie zijn geweest
haal je je als de dag van gister weer voor de geest.
Dan zou ik wel willen  weten:
zou je kunnen vergeten?
Ik niet.
Ik wil het wel,
maar kan het niet.

woensdag 30 maart 2016

De Tranen Van Vandaag

De tranen van vandaag
hoef je morgen niet meer te huilen.
Dus achter de tranen van vandaag
kun je je morgen niet meer schuilen.

Huil vandaag want morgen is een nieuwe dag,
waar nieuwe uitdagingen je staan te wachten.
Ga de uitdagingen aan met een brede lach.
Je zult zien het helpt om de pijn te verzachten.

De tranen van vandaag
hoef je morgen niet meer op te drogen.
En al vallen de tranen vandaag nog zo traag,
uiteindelijk is vandaag zo voorbij gevlogen.

Tijd alleen zal de wonden niet hechten.
Je moet voor jezelf op durven komen,
wees bereid om ervoor te vechten.
Anders wordt al het goede je ontnomen.

De tranen van vandaag
hoef je morgen niet te laten vloeien.
Ook al voelt vandaag als een nederlaag,
morgen kun je een nieuwe toekomst laten bloeien.