op een mooie middag.
Die vreugde verdween
toen ik jou daar zag.
Die vreugde verdween
toen ik jou daar zag.
Klaar
voor het onthaal
stond je met de benen wijd,
erg theatraal,
en je armen gespreid.
stond je met de benen wijd,
erg theatraal,
en je armen gespreid.
Ik riep
die laatste woorde’.
Het einde kwam eraan.
Weet niet of je me niet hoorde
of me niet wou verstaan.
Het einde kwam eraan.
Weet niet of je me niet hoorde
of me niet wou verstaan.
Mensen
kijken met schrik,
hun monden staan open.
Ze doen niets, dus zet ik
het hem snel op een lopen.
hun monden staan open.
Ze doen niets, dus zet ik
het hem snel op een lopen.
Als ik
er maar ben voor de trein!
Haastig tikt mijn losse veter
over de stenen van het plein.
Nog maar een paar meter.
Haastig tikt mijn losse veter
over de stenen van het plein.
Nog maar een paar meter.
Dit is
erger dan gewoon pech.
De afstand is maar klein
toch was je zover weg.
Het mocht niet zo zijn...
De afstand is maar klein
toch was je zover weg.
Het mocht niet zo zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten