Pagina's

vrijdag 29 maart 2013

Acteur

Ik trek de gordijnen weer open.
Vandaag zit er weer een volle zaal
want ze hoefden geen kaartje te kopen.
De ademloze stilte is mijn onthaal.

Ik ga steeds meer in mijn rol leven
en begin weer buiten mezelf te treden.
Waar om gevraagd wordt zal ik geven.
Zo houd ik mijn publiek tevreden.

Nooit ben ik op een fout te betrappen
door de toewijding aan mijn rol.
Anderen zullen nooit kunnen snappen,
waarom ik dat doe en tegen welke tol.

Je ziet me altijd met een goed humeur.
Een echte optimist die bovendien
nooit iemand lastig valt met gezeur.
Die show laat ik ze altijd zien,
want ik ben een top acteur!

De rol is zijn eigen leven gaan lijden
toch blijft het niet de werkelijkheid.
Maar waarom zou ik gaan strijden
als ik nu makkelijk ontsnap aan de realiteit?

Zonder applaus is men afgedropen.
Toen het grote doek weer viel
was het stuk voor vandaag afgelopen.
Weer sterft een stukje van mijn ziel.

De spotlights stoppen met schijnen -
voor vandaag is het wel weer goed zo -
en ik sluit langzaam mijn gordijnen.
Morgen wacht weer een nieuwe show.

Je ziet me altijd met een goed humeur.
Een echte optimist die bovendien
nooit iemand lastig valt met gezeur.
Die show laat ik ze altijd zien,
want ik ben een top acteur!

woensdag 20 maart 2013

Herhaling

Ik kruip in mijn bed
en probeer te slapen gaan.
Ik sluit mijn ogen nog maar net
of de beelden springen weer aan.

Die dag heeft mijn leven verdoemd.
Voor altijd word ik geplaagd
met de beelden. Ingezoomd
en extra langzaam tot in detail vertraagd.

Mijn brein is een verschrikkelijk ding.
Voor alweer de zoveelste keer
zie ik de beelden opnieuw in herhaling.
Ook al wil ik helemaal niet meer.

De stilte van mijn kamer verdwijnt
en alle geluiden dringen tot me door.
Mijn nekharen springen overeind
als ik alles weer opnieuw hoor.

Daar bij het spoor.
De slagbomen dalen
en zij klimt eronder door.
Ik kon het niet meer halen.

Voor ik in een diepe slaap beland
herhaal ik weer het meisje en de trein.
In mijn dromen duw ik haar aan de kant.
Het mocht niet zo zijn...

dinsdag 19 maart 2013

Zo Ver Weg

De zon die scheen
op een mooie middag.
Die vreugde verdween
toen ik jou daar zag.

Klaar voor het onthaal
stond je met de benen wijd,
erg theatraal,
en je armen gespreid.

Ik riep die laatste woorde’.
Het einde kwam eraan.
Weet niet of je me niet hoorde
of me niet wou verstaan.

Mensen kijken met schrik,
hun monden staan open.
Ze doen niets, dus zet ik
het hem snel op een lopen.

Als ik er maar ben voor de trein!
Haastig tikt mijn losse veter
over de stenen van het plein.
Nog maar een paar meter.

Dit is erger dan gewoon pech.
De afstand is maar klein
toch was je zover weg.
Het mocht niet zo zijn...

dinsdag 12 maart 2013

Tijd

De wijzers tikken door
als de tijd stil staat.
Het leven gaat verder
als de mens doorslaat.

Buiten tikt de drukte
als de wijzers van de klok.
Maar niet in dat ene huisje
op de hoek van het blok.

Je verlaat de gekte
die heerst in het heden.
Je treedt in een zone
zonder toekomst of verleden.

Op deze plaats
die geen tijd kent.
Op deze plaats
ontdek je wie je bent.

Dus stap eens binnen
als je weer langs rijd.
word jezelf en
word de tijd.

De tijd om de tijd te nemen.
De tijd om de tijd te geven.
De tijd om de tijd te delen.
De tijd om de tijd te leven.

vrijdag 8 maart 2013

Potentie

Ik kan het behalen:
goede cijfers waar
mensen jaloers van balen.
Ik kan het behalen:
Een goed diploma
waar anderen falen.
Ik heb die potentie

Ik kan het bereiken:
een hoge welvaart en
leven tussen de rijken.
Ik kan het bereiken:
een hoge functie en
op mensen neer kijken.
Ik heb die potentie

Ik kan het doen:
de beste baan en
de meeste poen.
Ik kan het doen:
de liefste jongen en
de lekkerste zoen.
Ik heb die potentie.

Ik kan het:
alles van hierboven, maar
dat is ook wat mij belet.
Ik kan het:
Dit alles opzij zetten en
kiezen voor geluk en pret.
Ik heb die potentie.

donderdag 7 maart 2013

In Het Verleden

Ik lig op mijn rug,
sluit mijn ogen
en ga terug
naar lang vervlogen
tijden van toen.
Terug naar herinneringen.
Het doet nog zeer
het herbeleven van nare dingen
voor de zoveelste keer.
Ik deed wat ik moest doen.

Met rode inkt schrijf
ik op zwarte bladzijden.
Al mijn gedachtes
over oude tijden.

Heb geen spijt
van wat ik deed.
Het is die tijd
waarvan ik weet
dat ik het mis.
Ik blijf er naar verlangen.
Voor ik het me realiseer
blijf ik er weer in hangen,
voor de zoveelste keer.
Niemand weet waar tijd is.

Met rode inkt schrijf
ik op zwarte bladzijden.
Al mijn gedachtes
over oude tijden.

dinsdag 5 maart 2013

Slender

In het diepe bos
tussen alle bomen
komt hij je halen.
Je kunt niet ontkomen.

Als je de eerste pagina vindt
dan begint het  echte spel.
Er is dan geen ontsnappen
meer uit deze hel.

Strak in het pak
en geen gezicht.
Als hij je vind, verliest

hij je niet uit het zicht.

Ja, ik ken d’r,
het meisje dat op zoek
ging naar de Slender.

Ze was nog maar achttien.
Ze geloofde niet in spookjes
en niet in de Slender man.
Het zijn allemaal sprookjes.

Met een zaklamp ging ze
op pad gedreven door spot.
Ze zocht de confrontatie
met een vroegtijdig noodlot.

Toen ze pagina’s vond
en hem zag verschijnen
werd ze gek van de angst
en zag ze de realiteit verdwijnen.

Ja, ik ken d’r,
het meisje dat op zoek
ging naar de Slender.

Niemand die haar meer
zag na die ene nacht.
Men denkt nu tweemaal na
voordat hij Slender uitlacht.